از کتاب های محبوب من که در سالهای اخیر به آن مراجعات متعدد داشته ام کتابی است با عنوان تأثیر شعر عربی بر تکامل شعر فارسی به قلم ع.م. دود پوتا که در واقع رساله دکتری او بوده است که در دانشگاه کمبریج تحت نظر نیکلسن از آن دفاع به عمل آمده است.این کتاب در سال های اخیر چاپ اول آن در سال 1382از طریق انتشارات صدای معاصر با قلم شیوا ورسای فاضل ارجمند دکتر سیروس شمیسا به زبان فارسی ترجمه گردیده است.

آشنایی من با نیمایوشیج معروف به علی اسفندیاری شاعر انسان دوست معاصر نیز محصول دورانی است  که در ابن سینای گیوی درس می خواندم .جزوه کوچک وچند صفحه یی را که شریعتی از ژان پل سارتر با عنوان شعر چیست ترجمه کرده بود در آنجا درباره این مقوله ادبی که بسیاری از سؤالات ادبی بی پاسخند شاهدی از شعر نیمایوشیج آورده بود:

                       به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را؟واز همین زمان به بعد بود که نیما  در نزد من جلیل آمد و برای من بسیار بزرگ جلوه کرد.نیما بزرگ واز اهالی امروز بود اما ما اورا خوب نمی شناختیم.ضمن اینکه شعری از ایشان نیز  در کتابهای درسی با عنوان چشمه وسنگ چاپ می شد که جنبه تعلیمی وآموزشی خوبی داشت.مقایسه انسان های متکبر وفروتن ،چشمه  کوچک ومغروری که با  دیدن دریا محو عظمت وشکوه او شد .همان داستانی که منشأ آن در بوستان سعدی مندرج است:

                              که جایی که دریاست من کیستم                گر او هست حقا که من نیستم.

دفتر نشر وتولید آثار فرهنگی امین اله بخشی مشکول فرارسیدن سال جدیدرا به همه هموطنان عزیز در داخل وخارج از مرزها تبریک وتهنیت گفت وبرای همگان  ومخصوصا برای  مخاطبان وخوانندگانی که  در این سالهای اخیر  در این بومی سازی فرهنگی اورا مساهمت  کرده اند سالی سرشار از شادمانی وبهروزی ورفاه آرزو کرد. دوستان دیده ونادیده ویاران شفیقی که اورا در پیمودن این راه پر سنگلاخ استوار نگه داشته اند .که اگر این مشارکت ومساهمت آنان نمی بود چه بسا که پیمودن این راه به این استواری امکان پذیر نبود.مادر پیمودن ادامه این را نیز وبرای اینکه بتوانیم اتاق های فکری وفرهنگی خود را در اقصی نقاط جهان بگستریم به این مشارکت ها ومساهمت ها بیش از پیش نیاز مندیم ورجای واثق داریم که این رفیقان شفیق مارا همچنان در پیمودن این راه یاوری خواهند کرد.

نوشته ها وقطعات ادبی از امین اله بخشی مشکول در دست تألیف

آشنایی من باشهید سعید عین القضات همدانی نیز به واسطه آشنایی من با کتب مستطاب زنده یاد دکتر علی شریعتی که روانش پر نور باد صورت گرفت.زمانی که در دبیرستان ابن سینای گیوی در رشته علوم اقتصادی واقتصاد اجتماعی درس می خواندم وعلم می آموختم انوار آفتاب علم ومعرفت شریعتی به سوی من نیز تابیدن گرفت ودر تشعشعات آن انوار حیرت زا قرار گرفتم وآثار منتشره اورا به صورت جنون آسا ومجنون وار مطالعه می کردم .بر اساس حال وهواهای آن روز ایران جملاتی از دکتر شریعتی را به پایان کتابها ی او که علی الظاهر به صورت جزوه هایی با صفحات اندک برای خوانندگان ومخاطبین منتشر می شد چاپ می کردند ویکی از آن جملات که بسیار تأثیر گذار بود این جمله زیبای دکتر شریعتی بود:اگر شمع آجینم کنند همچون عین القضات ویا در آتشفم بیفکنند همچون ژور دانو(=جوردانو به ایتالیائی Giordano Brunoزاده1548-1600 کشیش وفیلسوف وکیهان شناس ایتالیایی.حقیقت را قربانی مصلحت نخواهم کرد .این ژوردانو که کشیش وفیلسوف ایتالیایی  ومخالف کلیسای کاتولیک بود سرنوشت رقت انگیزی داشت.وسرنوشت او بی شباهت به سرنوشت عین القضات نیست.درباره ژوردانو گفته شده است که مخالف کلیسای کاتولیک بود که به حکم دادگاه تفتیش عقاید وبا حکم کاردینال رابرت بلامین وبا موافقت پاپ کلمنت هشتم در شهر رم  در فورانی از آتش سوزانده شد.به همین دلیل اورا از شهدای علم می دانند. باری این جوردانو که همانند مهربابا، خود را همشهری  وخادم جهانیان  وفرزند خورشید وزمین معرفی می کردپسر یک مرد نظامی بود که در چهارده سالگی وارد یک خانقاه شد وبه سرعت علوم مربوط به اکولاستیسم فراگرفت واز آنجا که آن علوم به نظرش ناچیز آمد به زودی از آن روی بر تابید وشروع به تبلیغ افکار مخصوص به خود نمود وهمین امر خشم کلیسا برانگیخت تا اورا تحت تعقیب قرار دهند.ژوردانو برانو خطاب به کشیشان دادگاه گفت:

آقایان محترم امروز شما از صدور این رأی محکومیت بیشتر متوحش می شوید تامن که آن را دریافت می کنم.

گویی این شعر اقبال لاهوری مناسب حال اوبود:

چه عصر است این که دین فریادی اوست             هزاران بند در آزادی اوست

زروی آدمیت رنگ ونم برد                                 غلط نقشی که از بهزادی اوست

چوردانو برونو نظر به وحدت وجودی داشت وزمان را لایتناهی می دانست واعتقاد داشت خدا واحد است وتمام تضاد ها در او محو ونابود می شود.هماهنگی جاودانی منبعث از اوست.خدا جوهر طبیعت است.بهترین طریق پرستش او شناخت قوانین طبیعت واستفاده از این قوانین به نحو احسن است وی روح را عنصر فنا ناپذیر می دانست که از جسم تفکیک ناشدنی است.