تن پیلوارش

ابراهیم وار

منتظر آتشی بود

تا بر او گلستان گردد

یک کهکشان

فریاد در گلو داشت

و آبهای سفید رود

در حدقه چشمان بادامیش

حلقه می زد.

هنوز حظی از بهار

نچشیده بود

که پیک اجل

بر او تاخت.

دردش

همه

از عین القضاة بود و

سنایی