من تا امروز یعنی تا چند ساعت پیش که به مناسبت یک پروژه علمی وتحقیقی آثار وزندگانی شاعر شهیر ایران ملک الشعرای بهار را مرور می کردم؛بهار را تنها به عنوان یک چهره مبارز وانقلابی می شناختم وهرگز تصور نمی کردم که بهار که از شاعران مشروطه است نقطه سیاهی در زندگی سیاسی وعقیدتی وایدئولوژیکی داشته باشد.واین تصور ناشی از این از دوعامل نشأت می گرفت:یکی اینکه تمامی آثار از نظم ونثر اورا مرور نکرده بودم ویا لااقل به صورت تحلیلی وتعمیقی ومنتقدانه با آثار او برخورد نکرده بودم.وجه دیگر این ناآگاهی وبی خبری ناشی از یک مغلطه تأثیر وتفسیر می شد.چرا که تا به حال هرچه درباره بهار ازبزرگان واساتید خود شنیده بودم  ویا در کتابهای درسی از او خوانده بودم  همه مدح وستایش از بهار بود.