دفتر نشر وتولید آثار فرهنگی امین اله بخشی مشکول درپیامی به یونسکو نوشت.اینجانب نویسنده کتاب ادبیات کودک ونوجوان که درسال 1397شمسی که در ایران به عنوان اثری نمونه پژوهی منتشر شد درباره ادبیات کودک ونوجوان وحرکت کند آن احساس نگرانی می کنم.گرچه این نگرانی تنها درباره ادبیات کودک ونوجوان نیست وسایر ادبیات ها را نیز دربر می گیرد این نگرانی را مضاعف ساخته است.گفتن ندارد که قشر کودک ونوجوان از آسیب پذیرترین قشرهای اجتماع هستند که نیاز به مراقبت ویژه دارند.واز آنجا که سازمان یونسکو وجدان بیدار ملت ها بشمار می رود درمراقبت از کودکان ونوجوانان با غنی سازی ادبیاتشان می تواند در این رهبری نقشی اساسی وارزنده ای داشته باشد.

بی مبالاتی وبی اندیشگی به سرنوشت کودکان ونوجوانان که جهان از آینده آنان است وجدان های بیدار انسان ها راخراش می دهد وازدرون منفجر می کند.واین یکی از گریه آور های امور جهانی است که اشک از چشمان هرانسان آگاه جاری می کند.بدی معیشت،عدم رعایت بهداشت وفقر و گرسنگی وبیماری ووجود طبقات وتبعیضات شدید اجتماعی نگرانی انسان را به سرنوشت کودکان دوچندان می کند.واز همه بدتر مشاهده کودکان کار در سنین پایین قربانیانی هستند که جامعه انسانی باید پاسخ گوی آن باشند.

امین اله بخشی دربخش دیگری از پیام خود به یونسکو نوشت:من بسیار خوشحال وخرسندم از اینکه در سالهای پیش درباره ادبیات کودک ونوجوان کتابی نوشتم که بخشی از آینده مبهم کودکان ونوجوانان را پیشگویی نمودم وامروز می بینم که پیش گویی های  من از آینده جهان درست بوده است. من سال ها پیش دربخش پایانی این کتاب نوشتم:

دفاع از حقوق کودکان بر عهده بزرگسالان،مربیان،مدیران ومعلمان است که گاهی ممکن است در اثر بی توجهی آنان کودکان مورد ستم وآزار واقع شوند.

پیداست که در این راستا بزرگسالان دردفاع از حقوق کودکان مخصوصا مربیان تربیتی مسئولیت اساسی دارند.

ودر آن کتاب نوشتم:

حتی یک کودک اگر در هرنقطه ای از جهان مورد ستم وآزار قرار گیرد همه جهانیان در مقابل آن یک نفر مسئولند.

زور ،چماق،شکنجه،تنبیه بدنی آثار نامطلوبی دارد ولذا پرهیز از متوسل  شدن به زورایده ای اساسی است که باید مربیان تربیتی به آن توجه کنند.

امین اله بخشی مشکول دربخش پایانی خطاب خود به یونسکو نوشت:

برای من جای بسی خوشوقتی است که بیش از سی سال است بی وقفه وبه صورت مستمر ومداوم از حقوق کودکان ونوجوانان ومحرومان اجتماع سخن می گویم واز حقوق آنان دفاع می کنم.واز رهبران جهان می خواهم به جای تجهیز زرادخانه ها وبه راه انداختن جنگ ستارگان به تقویت نیروهای انسانی وترویج صلح پایدار اهتمام ورزند.واز استادان ودانشجویان وفرهیختگان وقهرمانان فکر بشری می خواهم تمام توان وتلاش خود را به کار گیرند تا مسلسل ها را به قلم تبدیل کنند.

وسخن پایانی اینکه امیدوارم که اینجانب وگروه تالیفم وهمفکران وهم اندیشانم توفیق آن را پیدا کنیم تا درمبارزه با جهل وبیسوادی و فقر وگرسنگی وترویج فضیلت های فراموش شده بیش از پیش تلاش کنیم.