گاهی خاطره های یک محیط انسان را چنان محاط می کند که با خون و گوشت او عجین می گردد.رزه بین نام یکی از سرزمین های آبا واجداد من می باشد که در سواحل یکی از رود های معروف به قزل اوزن قرار گرفته است.من در دوران کودکی خود به آن باغ پر از درختان انگور می رفتم.به پدرم که غالبا بیمار بود ونگهبان آن باغ بود کمک می کردم.در آن هوای بسیار گرم که با هرم خود حسابی چگر آدم را از تشنگی می سوزاند  می رفتم از چشمه که نسبتا آب خنکی داشت آب می آوردم چایی می گذاشتیم ومی خوردیم.بیچاره پدرم که انسان خجول وبخشنده ای بود همیشه دور وبرش پر از آدم بود.از اطراف واکناف به باغ ما می آمدند وپدر با خوشرویی تمام بدون اینکه گرهی به ابرو بیاورد از واردان پذیرایی می کرد.دامن دامن انگور می چید وبرای مهمانان می آورد.دربخشی از آن باغ که گوجه وخیار واز سبزیجات شوید وتره وریحان  وغیره می کاشت برای چاشت وناهار می خوردیم.میوه و تره باری که هنوز هم تازگی وطعم آن از دماغم نرفته است.من در این باغ که مشرف به این رود خانه پر آب است وقت های خوشی را گذرانده ام.من وجود پدر در این بیابان برهوت وسوزان زرا بی شباهت به کنعان نمی دیدم.باغ ما در طرف سایه دانایی بود.زندگی در آن باغ آب تنی کردن در حوضچه اکنون بود.در آن رودخانه که پر از آب صاف وجاری بود تور می انداختم وماهی می گرفتم.

دفتر نشر وتولید آثار فرهنگی امین اله بخشی مشکول که بزرگترین واساسی ترین هدف تشکل فرهنگی خود را گسترش فرهنگ وعلم ودانش می داند از معرفی کتاب «ادب پهلوانی»نوشته محمد مهدی مؤذن جامی  که مطالعه ای ژرفکاوانه در تاریخ  ادب دیرینه  ایرانی از زرتشت تا اشکانیان است خبر داد.امین اله بخشی مشکول مطالعه این اثر را برای علاقمندان به زبان وادب فارسی مخصوصا دانشجویان واستادان ادبیات فارسی بسیار مفید دانست ودرباره آن نوشت.این اثر که جمله ای از شکند گمانیک ویچار را در آغاز به خود آراسته دارد :«من که نویسنده ام مقام آموزگاری ندارم،آموزنده فراگیرنده ام.اما به نزدیک من خردمندانه رسید که با گشاده دستی سخنی از آن دانش(خود)نو آموزان را پیشکش کنم،چه هرکس از دانش اندکی  که دارد به آنان که شایسته هستندببخشد،نیکوتر از آن است که بسیار می داندوشایستگان از آن سودی وبهره ای ندارند.(شکند گمانیک ویچار،زبان وادبیات پهلوی،ج.تاوادیا،ترجمه س.نجم آبادی،ص121).

من تا امروز یعنی تا چند ساعت پیش که به مناسبت یک پروژه علمی وتحقیقی آثار وزندگانی شاعر شهیر ایران ملک الشعرای بهار را مرور می کردم؛بهار را تنها به عنوان یک چهره مبارز وانقلابی می شناختم وهرگز تصور نمی کردم که بهار که از شاعران مشروطه است نقطه سیاهی در زندگی سیاسی وعقیدتی وایدئولوژیکی داشته باشد.واین تصور ناشی از این از دوعامل نشأت می گرفت:یکی اینکه تمامی آثار از نظم ونثر اورا مرور نکرده بودم ویا لااقل به صورت تحلیلی وتعمیقی ومنتقدانه با آثار او برخورد نکرده بودم.وجه دیگر این ناآگاهی وبی خبری ناشی از یک مغلطه تأثیر وتفسیر می شد.چرا که تا به حال هرچه درباره بهار ازبزرگان واساتید خود شنیده بودم  ویا در کتابهای درسی از او خوانده بودم  همه مدح وستایش از بهار بود.

دفتر نشر وتولید آثار فرهنگی پروفسور امین اله بخشی مشکول اعلام کرد امین اله بخشی مشکول نسبت به رفتار خشونت بار پلیس آمریکا نسبت به دانشجویان معترض علیه نسل کشی وصهیون های غارتگر ابراز نگرانی نمود واز جامعه جهانی و روشنفکران و شاعران و نویسندگان درخواست نمود که به دفاع از دانشجویان معترض برخیزند.امین اله بخشی مشکول که به جهان بدون جنگ باور دارد جنگ را پدیده ای ناموزون دانسته و به جهان مبتنی بر بنیاد های فرهنگی معتقد است.این مرد صلح دوست که مدام به صلح پایدار می اندیشد از اندیشمندان درخواست نمود که برای برقراری صلح پایدار تلاش نمایند.امین اله بخشی مشکول جنگ را پدیده ای نامناسب دانست که نباید برای شعله ور کردن آن اقدامی صورت گیرد.

11اردیبهشت روز کارگر نام گرفته است واین  روز  یک روز خجسته ومیمونی است.این روز شکوهمند وپر میمنت را به همه کارگران،رنجبران وشالی کاران و....که  قائمه عالم بی وجود آنان قائم نیست تبریک میگویم وبردست وبازوی آنان بوسه می زنم.در این روز سخن از قهرمانان واسطوره هایی است که چرخش چرخ های اجتماع و اقتصاد به همت آنان بستگی دارد.وباید این نکته را یادش نبریم که امروز همه ما فرهیختگان،فرهنگیان،روشنفکران وسیاسیون بر سر سفره همان کارگران ورنجبران نشسته ایم.که اگر یک روز آن قهرمانان بی نام و نشان دست از کار بکشند خدا می داند که چه بلیه ای بر سر ماها می آید.جالب است بخش معتنابهی از ادبیات مارا ادبیات کارگری تشکیل می دهد.مخصوصا دیوان شعرای شاعران معاصر و همچنین نویسندگان معاصر مملو از ادبیات کارگری است. واگر کسی بخواهد در این زمینه کتاب ویا رسالاتی تدوین کند با منبع درخشانی روبرو خواهد بود.