بر اساس منطق مکالمه باختین تمام آثاری که مضمونی متحد دارند وازدرون مایه های یکسانی برخوردارند قابل تطبیق ومقایسه هستند.امین اله بخشی مشکول درتاریخ هفتم سال 1398برحسب اتفاق داستان ژان وال ژان اثر ویکتورهوگو نویسنده نام آور فرانسوی را از اینترنت جستجو می کند.قسمتی از داستان ژانوال ژان درصفحه اینترنت ظاهر می شود.جریان از این قرار است که که در یکی از روزهای سخت زمستان ژان وال ژان بیکار می گردد وبه هنگام عبور از نانوایی قرص نانی را می دزدد،که دستگیر وبازداشت  وزندانی می گردد.پس از آزادی از زندان گذرش به کلیسا می افتد وچند دست بشقاب وقاشق نقره ای می دزدد.پلیس اورا دستگیر می کند وروانه زندان می نماید .در این حین وپس از بازجویی کشیش کلیسا می گوید که او آنها را به ژان والژان بخشیده است.....همین مسأله ذهن امین اله بخشی مشکول را به یکی از حکایتهایبو ستان سعدی معطوف می کند .

بررسی ومفهوم از خود بیگانگی یا الیناسیون در مثنوی و آثار مولوی هنوز آنچنانکه باید وشاید مورد پژوهش وواکاوی قرار نگرفته است ودر این زمینه جای یک تحقیق روشمند خالی به نظر می رسد......

عنوان دیگر پژوهش های محقق وپژوهشگر امین اله بخشی مشکول که از سالیان پیش ذهن اورا به خود مشغول کرده اثری است با عنوان «چگونه آثار ادبی را دیگرگونه بخوانیم؟»که فی الواقع مجموعه یافته ها وپژوهش های مشار الیه در زمینه سخن سنجی ونقد ادبی است .نقد ادبی علی رغم پیشرفت های چشمگیری که در سده های اخیر داشته است باز همچنان بیمار گونه به نظر می رسد وهنوز جای خالی  یک پژوهش  جامع وکامل در این زمینه خالی است.....

برچهره گل نسیم نوروز خوش است                          در صحن چمن روی دل افروز خوش است

از دی که گذشت هرچه گویی خوش نیست     خوش باش وزدی مگو که امروز خوش است

                                                                                                                          خیام

من از خیلی وقت پیش آرزو داشتم وبه این فکر بودم که با هم روستائیان مشکولی خود  وبا تحصیلکردگان  ودانشجویان ومحصلین گفتگویی داشته باشم تا آنجا که در توانم است به سوالات آنان پاسخ گویم ودر حقیقت هم اندیشی با اندیشمندان وطالبان علم داشته باشم.و سر انجام این دیدار اخیری که با تنی چند از جوانان وتحصیل کردگان مشکولی داشتم وآنها را در همان نشست اندکی که داشتم بسیار علاقمند دیدم برای فرهنگ سازی وبرپایی جدید گفتمان های علمی وفرهنگی این شعف من دو چندان شد.به هر حال امیدوارم که به یاری همین جوانان اندک که صد در صد به تعدادمان اضافه خواهد شد به برنامه ها ونشست های فرهنگی خودمان ادامه دهیم.در اینجا لازم است من مقدمتا عرض کنم که انسانهای بزرگ ،آرزوهای بزرگ در سر دارند.وهربرنامه ویا ایده ای که ارائه می دهند ،یک ایده آرمانی وفراگیر است.اینان در طلب نام ونان هم نیستند.ونیز نمی خواهند که تنها گلیم خود را از آب بیرون بکشند وغم دیگران را نخورند.بلکه چنین انسان هایی دردرجه نخست مبشر ایثارند وفتوت وجوانمردی.به هر تقدیر من به حکم وظیفه وبه عنوان کسی که در بخش فرهنگ سازی وکتاب گستری ودر عرصه تدریس ونوشتن تجاربی دارم  وبا استعانت از یاری گری های خدای بی چون واتحاد وهمبستگی وحمایت تعدادی از دوستان مولفم تنها درسال گذشته موفق شدم  که هشت جلد از کتابهای تألیفی را به چاپ برسانم واین پدیده بسیار میمونی بود که درسال 1397 توانستیم با همه بحران ها از آن عبور کنیم وعقبه های پی در پی وموانع وسختی ها را پشت سر بگذرانیم. طلیعه خوبی است برای انجام کارهای فرهنگی وپروژه های بزرگتر وسنگین تر.لذا از همین حالا به عرض دوستان ،دانشجویان،دانش آموزان ،پدران،مادران وهمه اقشار و گروهها می رسانم واز همه آنها برای انجام چنین کارهای بزرگ یاری می خواهیم .لذا به همین منظور فهرست برنامه های خود را گام به گام تشریح می کنم :

اولین گامی که ما باید انجام دهیم وبه بر داشتن آن اقدام کنیم.تهیه یک مرکز مطالعاتی وتحقیقاتی است.واین را باید در تبلیغاتمان لحاظ کنیم.وبرای این کار از آنجا به کمک همگانی نیاز است .باید از همگان کمک بخواهیم .دستمان را به سوی خیرین فرهنگ ساز وعلم ودانش پرور دراز کنیم.وبا ایجاد یک سهام همگان را در این امر سهیم کنیم.وقتی که ضروریات واهمیت موضوع را تشریح نمودیم وهمگان را اقناع کردیم که چنین کاری چقدر ضروری ومهم است وهمگان ایمان ویقین پیدا کردند.وچشم انداز وسیع کار را رصد کردند؛آنگاه من مطمئنم که همشهریان فرهنگ دوست ما سیل کمک های مادی ومعنوی خودشان را برای برپایی چنین پروژه فرهنگیی روانه خواهند کرد وگوی سبقت را از یکدیگر خواهند ربود.